(ur. 15 czerwca w Gdańsku)

 

Polski malarz, pedagog , autor tekstów o sztuce. Studiował na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) w Gdańsku. Dyplom uzyskał w 1987 r. w pracowni prof. Włodzimierza Łajminga. Prace w zbiorach Muzeum Ziemi Lubuskiej, Muzeum Narodowego w Gdańsku (Oddział Sztuki Współczesnej), Urzędu Miejskiego w Sopocie, w kolekcji ZPAP w Łodzi, a także w kolekcjach prywatnych.

Laureat nagród i wyróżnień, min.: Wyróżnienie, III Ogólnopolskie Biennale Malarstwa          i Tkaniny Unikatowej, Gdańsk 2005; Nagroda Prezesa ZPAP, I Międzynarodowe Biennale Obrazu Quadro Art, Łódź 2007. III Premio Internationale di Pittura e Grafica Natale di Roma, Rzym 2009. Autor wystaw indywidualnych, min.: Galeria Punkt, Gdańsk 1991, Galeria Jackiewicz, Gdańsk, 2009, „Gradienty, Ikony” w Galeria ZPAP, Gdańsku 2008; „Prześwity”, Galeria Modern, Sopocki Dom Aukcyjny, Sopot 2018.

Uczestnik wystaw min.: „Arsenał 88” Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki, ,Warszawa, 1988; Dyplom 87, Zachęta Warszawa, 1987, 14,18, 21 i 22 Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin; Triennale Polskiego Malarstwa W Rzeszowie, BWA Rzeszów, 2007; Wystawa 100-lecia, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot, 2011 „Ambasadorowie sztuki” w Galerii ZPAP, 2013, liczne wystawy przed aukcyjne w Sopockim Domu Aukcyjnym, 2016 – 2022.

Artysta tworzy równolegle obrazy fakturalne, kompozycje pasowe i centryczne realizując własną koncepcję artystyczną „Teoria przewartościowania”. Te różnorodne formy obrazowania zostają poddane transformacji, na zasadzie zjawiska synergii. Określając „dowolne” punkty na obrazie, transformując je powstają nowe wersje plastyczne. Możemy przyjąć, że świat stale przemijających zdarzeń, zatrzymanych w ruchu, będzie przypominał barwne pola, pasy lub koła. Każdy punkt w obrazie jest ich początkiem lub końcem zmian.

Jesteśmy przyzwyczajeni, że dzieło eksponowane jest w stałym układzie (góra i dół). Teraz decyzją artysty lub kolekcjonera, obraz może zostać dowolnie eksponowany. Powstaje możliwość do kolejnych transformacji i nowych układów pasowych lub centrycznych. Zmienia się kontekst kompozycji dzieła. Odtąd, obraz może posiadać nawet kilka tytułów   i zarazem klika układów formalnych. Artysta ma oczywiste prawo do wykorzystania kształtów istniejących w naturze, bez względu na pretensje krytyków twierdzących, że pochodzą one ze „świata sztuki”. Np. motywy koła widzimy codziennie, obserwując zjawiska naturalne. Możemy je zaobserwować zarówno obrazach, Malewicza, Fangora, Rondinone, Gierowskiego i wielu innych. Koncepcja przewartościowania Mariusza Kułakowskiego daje mu swobodę działania w ramach „multistylowość” oraz dodatkowo eksponuje pozycję odbiorcy. Teraz osobiście może ustawić obraz oraz nadać mu tytuł, tym powołuje do życia ,,własne dzieło”. Włączony w proces twórczy, posiada realny wpływ na kondycję sztuki. Koncepcja przewartościowania nieuchronnie odsuwa na inny plan wpływ krytyki artystycznej. Podkreśla znaczenie np. umiejętności malarskich artysty i umacnia rolę odbiorcy. W tej sytuacji „świat krytyki artystycznej” zostaje przesunięty do roli wnikliwego obserwatora i uczestnika dialogu z artystą i odbiorcą.

​

Strona internetowa artysty

​

katalog twórczości artysty

 

 

 

 

Od nas

 

Kułakowski to Doktor Jekyll i pan Hyde w świecie sztuki. Przedstawia swoje stany emocjonalne, kamuflując treści z jakimi są związane. Wykazuje się wyjątkowym talentem jako multistylista, kilkakrotnie nagradzany w Polsce i Włoszech. Kiedyś powiedział, że jego obrazy są „zauważalne” dopiero z daleka od miejsca ich powstania. Im dalej, tym lepiej, twórczość artysty została wyraźnie doceniona np. w Rzymie. Prof. Władysław Jackiewicz przeglądając jego prace stwierdził, że kiedyś te obrazy będą poszukiwane przez kolekcjonerów za swoje wyjątkowe walory. Artysta nigdy nie przywiązał się do jednego stylu czy motywu, jest stale gotowy do nowych wyzwań, ceni przede wszystkim uniwersalność języka malarskiego, swobodę działania.

​

​

​

​

​

​

​